TABLICA PAMIĄTKOWA czyli
kilka osób, o których warto wspomnieć
MACIEJ WILEWSKI był jednym ze współtwórców tego Teatru. Jego pragnieniem było studiować aktorstwo, a ponieważ nie mógł dostać się do łódzkiej filmówki, robił własny teatr chcąc "na gorąco" realizować nieposkromioną ambicję artystyczną. Niezwykle zdolny. Jego pełne "dziwaczności" życie prywatne stało się źródłem niezliczonych anegdot. Dziś Maciek jest zawodowym aktorem warszawskiego Teatru Ateneum.
DOBREK BILSKI
to druga spośród trzech osób zakładających teatr. Dobrek
pozostawił Teatr dla kariery naukowej i czas pokazuje, że 
zrobił słusznie. Dziś ze stopniem doktora w swojej specjalności
jest poszukiwanym specjalistą wykładającym na uczelniach w
całym kraju. Jednak wciąż w wolnych chwilach wspomaga działania
Teatru myślą, mową i uczynkiem.
ADAM ŁONIEWSKI był z nami od początku, a nawet wcześniej. Mimo młodego wieku wywarł ogromny wpływ na wszelkie działania i wielokrotnie inspirował do oryginalnych pomysłów. Pracował w grupie bardzo długo, bo przetrwał wszelkie zmiany i odszedł z Teatru Imienia Róży Van Der Blaast dopiero w październiku 1997, gdy rozpoczął studia w łódzkiej Filmówce na Wydziale Aktorskim. W 2001 zrobił dyplom i wkroczył na drogę zawodowstwa.
KRZYSIEK GRYGOWSKI znany był jako człowiek napotykający na swej drodze dziury czasowe, w których znikał na całe dni, a nawet tygodnie. Na scenie miał jednak nieokiełznaną energię. Niestety, w pewnym momencie życia wchłonęła go armia. Do teatru wrócił w maju 1997 roku, by odejść ostatecznie w połowie 1999.
ULA MAZUREK to wulkan. Oryginalny przypadek współistnienia urody, komunikatywności, bystrości umysłu i talentu. Odchodziła i wracała, wciąż bardziej interesująca.
ARTUR LISOWSKI bawił wszystkich swą narcystyczną naturą, ale był też niezwykle twórczy i inteligentny. Jego role aktorskie nie należały do wybitnych, ale jako osobowość wnosił do grupy ogromnie dużo.
AGNIESZKA WNUKOWSKA miała delikatną urodę. Jej duża wrażliwość sprawiała, że wydawała się zamknięta w sobie i nieśmiała. Jednak stopniowo pozwalała się zbliżyć i ulec swemu urokowi.
OLIMPIA NIEWOLA pragnęła
być wampem, ale życie przeznaczyło dla niej rolę
nieco zagubionej dziewczyny. Jednak na scenie potrafiła mówić
bez skrępowania i jej role mocno rozchwianych
psychicznie postaci pozostawały w pamięci.
Wyrazista, orientalna uroda, która przyciągała
mężczyzn była jej argumentem, a czasem niebezpieczną
bronią.
AGNIESZKA "MAŁA" JAGIELSKA natomiast była źródłem świeżości, jakiej w pewnym momencie zaczęło nam brakować. Kiedy odkryliśmy Małą, jej swoboda, niezależność, nawet niewielka doza ironii - podczas gdy w grupie rosło zmęczenie i niechęć - przykuwały uwagę.
MACIEK WALCZAK to
specyficzna postać.
Często funkcjonował jakby obok zespołu, ale kiedy zdecydował
się wziąć w czymś udział, robił to naprawdę dobrze.
Szczególnie, z racji swego charakteru, upodobał sobie
sceniczne role komediowe. Jego rola
ONEGO w komedyjce "Nuda w miasteczku Radość" została
nagrodzona na festiwalu SŁODKOBŁEKITY.
MACIEJ STANIECKI nie był aktorem, lecz wywierał istotny wpływ na kształt i wizerunek Teatru. Był twórcą oryginalnej muzyki i to on sprawił, że autorska muzyka zagościła w naszych spektaklach.
ADAM OLO SZULC ukończył łódzką ASP i prócz tego, że dał się zapamiętać jako interesujący aktor, był jeszcze twórcą niezwykłych dekoracji oraz plakatów Teatru. Odszedł gdy uznał, że jego kariera malarska jest ważniejsza.
