|
W poprzednim numerze Arytmii przeczytałem recenzję Darka Bilskiego wierszy Marzeny Wendołowskiej. Recenzja byla tak zachęcająca, że od razu pomknąłem na odpowiednią podstronę i podekscytowany zagłębiłem się w lekturze. Niestety, to  czego doświadczyłem miało się bardzo słabo do tego, co mi obiecano. Zamiast wydobywającego się z ciemnych zakamarków piękna spotkałem pociągnięte kurzem kontury i wygasłe, zadeptane gwiazdy. Czytanie wierszy Loli było dla mnie wędrówką poprzez suche, pustynne krajobrazy zmęczonej i wyschniętej wyobraźni. Pośmierdująca tu i ówdzie mieszanka spermy i potu, olbrzymie wzwody, zaciskane z obrzydzenia przed penisem usta - niestety, ani śladu obiecywanych oporów. Miałyby być moim udziałem bo ktoś patrzy na świat przez wybite piwniczne okno i widzi kawał brudnego buciora? To jeszcze nie cała prawda o człowieku. To powiew frustracji, nudy i zniechęcenia a nie ukrytego piękna. W recenzji czytam znów, że Lola krytykując mężczyzn mówi o kobiecie, której nie byłby w stanie sprostać żaden z nich. Tu się zgadzam. Z tym, że głęboką nieufność, wręcz niechęć, budzą we mnie osoby starające się naprawiać relacje między obiema płciami zaczynając od innych a nie od siebie. Autorkę bodą bezmyślne mięśniaki posuwający panienki od tylu. Ja myslę tymczasem, że właśnie te plastikowe, z nawoskowanych stron Cosmopolitana, to dla nich godne partnerki.Oczywiście dzisiaj dzięki internetowi można o wszystkim mówić, o wszystkim pisać. O tym, że jest cacy albo że jest be. Szkoda tylko, że tak malo pisze się o tym, że tak na prawdę to jest tak jak jest w nas. Świat, w którym żyjemy jest odbiciem świata, który przeżywamy w sobie. Ten, który przeżywa Lola w rzeczonym zestawie wierszy jest bardzo malo pomysłowy, by nie rzec - nudny. Tak czy inaczej - myslę, że z tego wszystkiego najbardziej udany jest tytuł. Dominik Szczerba [ szczerba@particle.phys.ethz.ch ]------------------------ |
 poprzednia strona ||| spis treści ||| następna strona aktualny: flash ||| archiwalia ||| linki ||| kontakt ||| spis autorów ||| |